"De problemen met de zoon groeien het gezin boven het hoofd en een PGB wordt aangevraagd. Sneller en makkelijker dan verwacht wordt een PGB toegekend, het traject kan beginnen.

Getipt door een collega die al ervaring had met een PGB wordt een zorgmakelaar ingeschakeld die tevens de hele administratie afhandelt. Scheelt, volgens hem, een hoop gedoe.

Dit gaat 1,5 jaar lang goed. De budgetten worden toegekend, de rekeningen betaald en netjes verantwoord. Geen vuiltje aan de lucht en ook het uitgestippelde traject verloopt goed.

Dan, uit het niets, problemen. De zorgmakelaar verkeert in moeilijkheden, er zou sprake zijn van een naderend faillissement. Geven opdracht aan het Zorgkantoor de betaling van de budgetten op te schorten en na het faillissement wordt bij de curator een claim ingediend voor de reeds uitbetaalde budgetten. Deze wordt aanvaard en door hem op de lijst van erkende claims gezet.

Duurt daarna 9 maanden voor de zaak weer is opgestart door het Zorgkantoor. Het eerste teken dat ze toch niet zo snel en soepel kunnen reageren. Maar uiteindelijk gaat de zaak weer lopen.

Te vroeg gejuicht echter. Een nieuw probleem dient zich aan. Zorgkantoor legt bij zoon, geen inkomen en net weer vat krijgend op zijn leven, een schuld neer van € 30.000 euro. Binnen een maand te betalen....

Dus direct een bezwaarschrift. Voorzien van alle stukken wordt er op gewezen dat er een faillissement loopt van de zorgmakelaar, dat er inderdaad een fiks bedrag van reeds uitbetaalde budgetten in de boedel is verdwenen (overigens geen € 30.000, maar € 13.000) waarvoor een claim loopt, dat de verantwoordelijkheid voor dat bedrag niet wordt ontkend, maar of er gezien de omstandigheden niet gewacht kan worden tot het faillissement is afgehandeld en zolang dat niet is gebeurd men de zaak wil opschorten. Lijkt toch redelijke uitleg en verzoek. Zo niet voor het Zorgkantoor dat na een maand, zonder reactie op het bezwaarschrift, maar alvast een deurwaarder op de zoon afstuurt. Inclusief deurwaarderskosten en rente is de schuld inmiddels tot € 34.000 gestegen...

Vanaf dat moment lijkt het alsof Kafka met zijn hele familie én de buren langs komt. Het Zorgkantoor zegt niets te kunnen doen daar de 'zaak uit handen is gegeven' en verwijst naar de deurwaarder. De deurwaarder zegt niets te kunnen doen daar hij slechts 'in opdracht handelt van het Zorgkantoor' en verwijst weer terug naar het Zorgkantoor (voor dit telefonisch 'advies' een bedrag in rekening brengend dat bij het schuldbedrag word opgeteld!). Nog steeds van de, naïef gebleken, veronderstelling uitgaand dat er aan de 'andere kant' toch vast ook wel begrip en verstand aanwezig moeten zijn, gaat een tweede brief naar Zorgkantoor: er ligt toch een bezwaarschrift met verzoek, een berekening, brief van de curator? De enige reactie komt weer via de deurwaarder die, uit een beperkt begrippenrepertoire puttend, dreigt met een rechtsgang en extra kosten als er niet wordt betaald, desnoods via een afbetalingsregeling (van een zoon zonder inkomen, maar goed).

Heeft de deurwaarder echter nog een repertoire aan vaste begrippen, het Zorgkantoor heeft tot nu toe getoond over geen enkel repertoire te beschikken. Dit wetend echter toch maar een derde brief aan het Zorgkantoor. Ja, wat moet je? Eens zal de boodschap daar toch wel tussen de oren belanden? En hoewel niets meer verwachtend, is het antwoord op deze brief verbijsterend, als het niet om te lachen was: wij kunnen niets voor u doen 'omdat uw zoon failliet is'!

Mijn zoon failliet...?!?.... Waarom leg je daar dan een schuld van € 34.000 neer?!?...Ja, zo is hij failliet nog voor hij ergens aan begint! Behoort begrijpend lezen ook al niet tot de competenties van het Zorgkantoor, snappen ze echt niets, met wie of wat hebben we daar in hemelsnaam te doen? Aan de telefoon begrijpen ze niets, op brieven wordt niet of volstrekt absurd gereageerd ..... en inmiddels zijn we wel een jaar verder met een schuld die, zo doorgaand, straks nog groter is dan de genoten PGB! Verbijsterd ben je en inmiddels ook radeloos.

Op zo´n moment iemand als Bart Dirkx tegen te komen is een zegen en een verademing. Eindelijk na een jaar iemand met wie rustig te praten valt, die de zaak begrijpt, begrip toont en nog beter, aan je kant gaat staan, een lijn uitstippelt en de zaak oppakt. ..... Als jurist, voor wie het terrein en de 'mores' daar heel vertrouwd is, weet hij wel de juiste instanties te bereiken. En doet dat dan met een diplomatie en een efficiëntie die ons welke ruzie dan ook heeft bespaard.

Hij is bewogen door een jeugdig gevoel voor rechtvaardigheid en toont tijdens zijn functioneren veel empathie. Hij is geduldig en hardnekkig. Weet de zaak altijd haarscherp te formuleren zodat de tegenpartij er niet omheen kan of kan weglopen voor de consequenties. Zeer professioneel dus.

Het resultaat is verbluffend: een mondeling gesprek is na meer dan een jaar verzoeken ineens mogelijk, het Zorgkantoor onderschrijft de conclusie dat de schuld niet € 30.000 maar € 13.000 is, dat er gewacht zal worden tot het faillissement is afgerond en dat er dan opnieuw rond de tafel wordt gegaan om de zaak zo mogelijk met coulance af te handelen en de kosten van de deurwaarder komen geheel voor rekening van het Zorgkantoor.

Vanwege de bezuinigingen in de zorg zullen ervaringen als die van ons alleen toenemen. Hulp via Zorgbelang kan al niet meer als ik het goed begrijp. Mooi te weten dat er dan JAZORG is! Effectieve hulp gebaseerd op ervaring en van een kwaliteit zoals hiervoor geschetst!

Dank u mijnheer Dirkx! "